Geowłókniny Guttatex PS

Geowłóknina igłowana, biała, nie tkana, wykonana z pasm włókien poliestrowych. Znajdująca zastosowanie jako warstwa filtracyjna i separacyjna w robotach ziemnych w budownictwie.

Geowłóknina igłowana to materiał budowlany używany w różnych zastosowaniach związanych z geotechniką i budownictwem. Poniżej przedstawiono kilka informacji o geowłókninie igłowanej wykonanej z włókien poliestrowych:

• Skład:
  • Geowłóknina igłowana wykonana jest z pasm włókien poliestrowych, co sprawia, że jest trwała i odporna na warunki środowiskowe. Włókna te są zwykle utrwalane poprzez proces igłowania, co polega na mechanicznym złączeniu włókien przy użyciu igieł.
• Zastosowanie:
  • Warstwa Filtracyjna: Geowłóknina igłowana może służyć jako warstwa filtracyjna, pozwalając na przepuszczanie wody, jednocześnie zatrzymując drobne cząstki gruntu, co zapobiega erozji i zapewnia stabilność konstrukcji.
  • Warstwa Separacyjna: Służy do separowania różnych warstw materiałów w konstrukcjach geotechnicznych, na przykład separowanie gruntów o różnej granulacji lub separowanie gruntu od materiałów konstrukcyjnych, takich jak kruszywo. Dzięki temu utrzymuje się stabilność i integralność konstrukcji.

Geowłókniny to płaskie geosyntetyki, wykonane z włókien polipropylenowych lub poliestrowych połączonych mechanicznie – w wyniku igłowania, tkania lub zgrzewania.

Mają zastosowanie jako separacja słabego podłoża nasypów w celu poprawy jego stateczności oraz przyspieszenia konsolidacji. Wykonuje się z nich warstwy rozdzielające miedzy gruntami lub kruszywami o różnym uziarnieniu oraz warstwy podkładowe utrzymujące grunt pod geosiatkami, georusztami, geokratami, gabionami, przy budowie wzmocnionych skarp i nasypów. Stosowane są do zabezpieczenia brzegów rzek, ochrony wybrzeży, odzyskiwania lądu oraz przy budowie wałów i zbiorników wodnych. Służą do osłony systemów drenarskich w celu zabezpieczenia ich przed zamuleniem gruntem drobnoziarnistym. Zapewniają długotrwałą ochronę geomembran przy budowie składowisk odpadów, tuneli i zbiorników wodnych.

Ze względu na spełniane przez geowłókniny funkcje oraz obszary inżynierii, w jakich są stosowane, można wyodrębnić kilka zasadniczych grup geowłóknin.

Geowłókniny filtracyjne

Geowłókniny, których główną funkcją jest filtracja, czyli zatrzymanie cząstek stałych przy jednoczesnym swobodnym przepływie wody między dwiema różnymi warstwami gruntów. Stosuje się je głównie do konstrukcji drenów francuskich (drenów kamiennych), owijania rur drenarskich, jako warstwa filtracyjna ograniczająca erozję wewnętrzną w budownictwie wodnym oraz pod gabionami i geokratami.
Funkcje te najlepiej spełniają cienkie geowłókniny o optymalnych wymiarach porów i dużej wodoprzepuszczalności w kierunku prostopadłym do płaszczyzny. Te parametry decydują o występowaniu kolmatacji (zapychania się porów). W wielu przypadkach istotne jest też by miały określone wytrzymałości na rozciąganie.

Geowłókniny filtracyjno – separacyjne

Najszersza grupa geowłóknin spełniająca funkcje separacji i filtracji. Trwale zapobiegają mieszaniu się różnych warstw podłoża, przez co możliwa jest redukcja grubości warstw nośnych w konstrukcjach podbudów oraz wydłużenie ich trwałości. Właściwości filtracyjne geowłóknin pozwalają na znacznie szybszą konsolidacje gruntów poprzez odfiltrowanie wody. Dobór geowłóknin zależny jest od istniejących warunków i potrzebnych efektów.

Główne obszary zastosowań to separacja poszczególnych warstw konstrukcyjnych dróg tymczasowych, dojazdów, dróg leśnych, dróg stałych, lotnik, autostrad, torowisk parkingów, placów składowych, boisk, nasypów, wałów, falochronów i innych konstrukcji ziemnych.

Geowłókiny ochronno – drenażowe

Są to grube geowłókniny o dużej odporności na przebicie oraz zdolności do transmisji wody lub gazów w płaszczyźnie. Mają zastosowanie jako ochrona geomembran oraz drenaż przy budowie zbiorników, składowisk odpadów, placów składowych, tuneli.

Zalety